Ik moet iets bekennen.
Jarenlang heb ik mezelf als positief gezien. Ik hield van nieuwe dingen uitproberen, ik hield van plezier maken zoals met mijn collega’s, mijn motto was: een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
Maar … was het allemaal echt wel zo vrolijk en positief? Was ik wel positief?

De gedachten die automatisch in me opkwamen (minstens 50.000 -90.000 per dag blijkt uit onderzoek) waren die wel zo gunstig? Door de reis van bewustwording die nu zo’n 10 jaar aan het afleggen ben, observeer ik mijn gedachten. Oftewel ik kan ernaar kijken zonder me ermee te identificeren. Sinds ik dat kan merk ik dat ik helemaal niet zo positief ben als dat ik altijd heb gedacht. Ik zal je een paar voorbeelden geven:
Op tv keek ik een interview en een gedachte die zomaar in me opkwam: ‘wat zit haar haar gek’ of ‘dat jasje staat te strak’. Als ik iemand op straat tegenkwam die me niet groette, dacht ik ’die wil me niet zien’ of ‘die is ook alleen met zichzelf bezig’.  Op de radio hoorde ik pas nog spotje voor NLDoet, waarin werd verteld dat ook het koningshuis op deze dag aan het werk zou gaan en mijn eerste automatische gedachte was: ‘wat een onzin’. Dit zijn nog redelijk onschuldige gedachten maar als je er veel per dag hebt, telt het al behoorlijk op. Er zit bijna altijd een negatief oordeel in.  En eerlijk gezegd zijn ze niet verheffend.
Een bijkomend nadeel is dat samen klagen best fijn voelt, hoe gek dat misschien ook klinkt. Dat had tot gevolg dat ik mensen wist te vinden die zelf ook makkelijk klaagden.

Ommekeer
Op een zeker moment begon ik te beseffen dat ik deze negatieve gedachten had. Dat ik me nog steeds druk maakte om dingen die dat niet waard zijn of waar ik niets aan kan veranderen door zo te denken. Dat inzicht  betekende een ommekeer. Ik zag opeens wat er in mijn hoofd gebeurt. De automatische gedachtenpiloot had een andere koers dan waar ik naartoe wil. Ik wilde niet meer alles of iedereen bekritiseren.  Want het leverde me niets goeds op.

Stap 1
Ik begon mijn gedachten te observeren en zag dat ze een kat en muis spel speelden. Zolang ik het me niet bewust was ging het gewoon door en het groeide. Tegenwoordig ga ik het gesprek met mezelf aan. Ik daag zeg maar die negatieve gedachten uit en stel mezelf dit soort vragen: Is het absoluut  waar? Zit er ook een andere kant aan? Hoe zou het voor diegene zelf zijn? Wat kan mijn rol hierin zijn? Waar zou het vandaan komen dat ik zo denk? Verder mag ik graag analyseren wat er bij mij en bij de ander gebeurt. Hierbij is het G-schema trouwens een handige tool.

Stap 2
Ik begon ook op mijn taal te letten, taal is immers het voertuig van de geest. Als je zwart/wit (dichotoom) denkt, is dat terug te horen in je taal. Er is alleen een ja of nee,  een alles of niets mogelijk. Ik vermijd nu liever woorden als ‘altijd’ of ‘nooit’ omdat ze geen uitzonderingen dulden. De wereld is verre van zwart /wit heb ik ervaren. Je kent de reactie wel als je zegt dat het mooi weer is > ‘ja maar morgen regent het’. Uh? Reden te meer om vandaag van de zon te genieten! En je weet niet zeker of de regen komt. En trouwens wie zegt dat regen slecht is? Als je tuin erg droog is, is regen hartstikke goed immers.

Stap 3
Omdat er geen knop op me zit waarmee ik dit kan in- of uitschakelen blijft het een doorgaand proces. Dat betekent dat ik nog steeds fouten maak en kan leren. Over de fouten kan ik mezelf voor mijn hoofd slaan (dat zou ik in de negatieve modus doen), maar ik kan er ook met compassie naar kijken. Een fout maakt me geen slecht mens. Een fout geeft me de kans om het de volgende keer beter te doen. Door Mindfulness heb ik geleerd te accepteren dat het is zoals het is.

Stap 4
Wat mij verder erg helpt bij het positief denken is me afsluiten voor prikkels. Ik lees geen krant en kijk zo heel af en toe het journaal. Want nieuws is vaak slecht nieuws waar ik weinig mee kan. Slecht nieuws is voedsel voor mijn negatieve automatische gedachtenpiloot die meteen nieuwe negatieve gedachten aantrekt. Ontprikkelen doe ik verder door dagelijks de natuur in te gaan om te wandelen. De natuur laat me steeds weer zien hoe zinloos veel dagelijkse dingen zijn, zoals haast en oordelen.
Dit proces van bewustwording stimuleer ik voortdurend door:

• Studie,
• Boeken lezen,
• Me omgeven met positieve mensen,
• Wandelen,
• Bewuste keuzes maken die mijn hart laten zingen.

Is het makkelijk?  Niet altijd.
Wat levert het op? Heel veel!

Succes met omdenken. En wil jij er eens over sparren? Neem dan contact met ons op. In onze trainingen en de online hulpprogramma’s versnel je de bewustwording waar je wellicht al mee bezig bent.