Zinloos geweld
Straf
Ook ik ben deze week geraakt door het zinloze overlijden van Richard Nieuwenhuizen, de grensrechter van een voetbalclub, die door mishandeling om het leven kwam. Een onomkeerbaar en zeer triest feit. 
Naast het gevoel van medeleven voor het gezin van Richard houden ook de jongens die dit gedaan hebben me bezig. Ik zag op Facebook oproepen dat ze vooral onder het volwassenenrecht moeten worden gestraft. Dat is iets waar ik geen verstand van heb dus ik kan er geen mening over hebben. Waar ik wel een mening over heb is hoe komen deze jongens uit de bak? Niet om te ontsnappen natuurlijk maar in de zin van wat voor volwassen mensen zijn ze dan geworden?
Geweten
Ze zullen ooit vrij komen. Als ze weer op straat komen wat voor mensen zijn ze dan geworden? Worden ze betere mensen als ze lang ‘in de bak’ zitten? Ik denk het niet. Straf is tweeledig: het is genoegdoening voor de slachtoffers, dat is heel belangrijk en het is daarnaast een bescherming van de maatschappij. We hebben er met zijn allen baat bij dat deze jongens in gaan zien dat dit gedrag niet kan. Hoe kun je een geweten in iemand laten ontstaan? Bereiken we dat met langere gevangenisstraf? Daar heb ik wel mijn twijfels over.
De oplossing (mocht die al bestaan) heb ik helaas ook niet. Misschien dat een opvoedproject of een halfjaar verplicht aan het werk in een vluchtelingenkamp deze jongens wat nuttige inzichten bijbrengt?
Daarnaast pleit ik ook voor begeleiding van hun ouders en broertjes of zusjes. Reken maar dat daar ook verwerking en steun nodig is.
Met het bedenken van een straf kom je altijd in een spagaat terecht.
Ik las ook over het straffen als volwassenen. Ik kan daar ook voor zijn, maar inderdaad, wat zijn de consequenties op langere termijn.
Lengte van de straf is niet eens het belangrijkste. Wel de begeleiding van deze generatie jongeren. En niet alleen de jongeren.
Hoe? We zullen volgens mij moeten blijven praten en de boodschap van verdraagzaamheid uitdragen. Op zoveel mogelijk manieren op positieve wijze met iedereen in contact treden. Ook met de volwassenen.
In feite de weg die ons door Martin Luther King al is gewezen. Geweldloosheid. Ik wil daar graag mijn steentje aan bijdragen en doe dat al waar mogelijk.
Het komt heus wel goed, maar het is een weg met een lange adem.
Hartelijke groet
Angela
Wat mooi gezegd Angela, dank voor je reactie.Het is een lange weg met een lange adem, maar door een steen te verleggen in een rivier zal de stroom voor altijd anders gaan, laten wij die steenleggers zijn.